سلام اقا محمد جواد...
میدونم الان و در این روز حالت خیلی خوبه...
مگه میشه خوب نباشه ...
محمدم.امسال دومین سالیه که من دارم سالروز پرکشیدنتو میبینم.
سالروز جاودان شدنتو....
الان 31 ساله ک تو پرکشیدی...محمد خندم میگیره وقتی محمدجواد 51 ساله رو تصور میکنم.تو برای من اون محمد جواد جوونی که با لبخند قشنگش و اون چفیه سفیدش میاد جلو چشمام....اسم محمدجواد برام تداعی گر یه جفت چشم پر خداست....برام یعنی ارامش مطلق...یعنی لبخند قشنگ تو...محمدم.خیلی شده بیام پیشت....خوشحال.ناراحت...بغض کرده...گریون....عصبانی.....ولی همیشه موقع برگشت اروم ارومم....محمدم.هر وقت گریه کردم.هر وقت باهات دعوا کردم.هر وقت خندیدم...تو با همون لبخند مشهورت ک خوب میدونه چطور دل ببره .نگام کردی.هیچی نگفتی...سرم غر نزدی...اشتباهاتمو ب رخم نکشیدی....فقط نگام کردی....فقط گوش دادی بهم ....فقط کمکم کردی....بدون اینکه نیاز باشه من نگران باشم...ک تو هم سو استفاده کنی از اعتمادم....مثل خیلی ها...ولی محمدم...تو سراسر خوبی هستی....نشده ی بار بیام پیشت و تو کمکم نکنی داداشی....ارامش یعنی کنار تو بودن....خیلی خوبه ک هستی...ممنونتم ....خدایا شکرت
